2016 heeft voor mij vooral in het teken gestaan van het thema wat hierboven in de titel staat geschreven. Tenminste, als ik het heb over mijn eigen grenzen (zowel lichamelijk als mentaal). Er vond immers continue een tweestrijd plaats tussen enerzijds het willen verleggen van mijn grenzen, versus anderzijds juist het respecteren daarvan. Een persoonlijk leerproces waar ik in deze blogpost graag wat meer woorden aan zou willen wijden.
#groei
Let’s GO, let’s go … Chickstart!
De bomen wapperden kalm hun takken vol blad heen en weer. De middagstralen van 5 augustus vulden mijn hoofd met een warm, zonnig humeur. De voortdurende afwisseling van het gevecht tussen nieuwsgierigheid en spanning voelde ik steeds duidelijk ten strijde trekken in mijn buik. Mijn gevoel won het gelukkig in de sneltram van mijn altijd vooroplopende, gehaaste gedachten. Ergens wist ik het zeker: vandaag wordt bijzonder mooi.
Over springen gesproken …
Dit praatje op mijn blog komt veel eerder online dan ik zelf in eerste instantie had gedacht. Gelukkig wil ik dit praatje maar al te graag graag met jullie delen. Simpelweg omdat ik nu weet wat ik ga doen!